woensdag 4 september 2013

Hier zijn we dan … in Congo, Kinshasa. Het was een lange, maar aangename vlucht met veel comfort. Toch waren we heel blij toen de vliegtuig begon te dalen naar onze nieuwe stad, onze nieuwe thuis. Onze tocht naar huis was wel een nachtmerrie Door werken aan een brug (werken uitgevoerd door Chinezen, het is allemaal de fout van de chinezen  ) hebben we er meer dan 3 uren overgedaan om thuis te geraken, Tom had er al 4 over gedaan om naar de luchthaven te komen. De weg was wel een spektakel op zich… een gigantische chaos van auto’s, moto’s, minibustaxi’s, voetgangers, mensen op de bussen, hangend aan de bussen en auto’s. Het is eigenlijk niet te beschrijven… een monsterfile maar geen agressiviteit, wel chaos, mensen die zingen, dansen op de daken van de minibussen of in de bus, als er voldoende plaats is. Voetgangers die lachen met ons want we hebben wel een auto maar gaan niet vooruit. “Mundele (blanke man/vrouw), je gaat vannacht hier in jouw auto slapen”, en lachen dat ze doen… We komen aan in onze straat en worden heel vriendelijk verwelkomd door de bewakers in de straat : “bienvenus dans le quartier”.Het huis is heel groot, heel veel ruimte. Binnen zijn de werken gedaan en alles werkt mits de nodige geduld… à l’africaine. Buiten zijn de werken nog bezig (spijtig genoeg). Het zwembad gaat alle dagen een beetje vooruit. De tuin is ondertussen aangelegd, heel mooi met veel plantjes. We hebben een bananenboom en advocadoboom in onze tuin. We hebben al onze eerste bananen geplukt (plantain). Het is spijtig dat de werken buiten nog niet gedaan zijn maar tegelijk is het ook wel de moeite om te zien hoe ze hier werken … heel speciaal… Heel ambachtelijk, ze beschikken over weinig goed materiaal. Voor te beginnen aan hun dag inspecteren ze nog eerst de werken (je weet maar nooit dat de kabouters in de nacht zouden voortgedaan hebben). Er tussen door wordt er veel gepalaver en gediscussieerd , gepauzeerd onder de boom. Maar misschien hebben ze wel gelijk, want sinds ik hier ben en nog alles zelf doe (ik heb nog geen hulp in huis) en dat ik dit op mijn Belgische tempo probeer te doen geraak ik onmiddellijk uitgeput . Zondag heb ik een siesta in de voor- en de namiddag gedaan. We hebben wel al gardiens (bewakers) : Jean en Edgar. Jean is zeer snel de grote vriend van de kinderen geworden. Hij voetbalt met hun en doet stoere dingen. We hebben ook een chauffeur, Charly. Ik denk dat we geluk hebben met Charly, hij is zeer voorzichtig, heel vriendelijk en kan ons veel vertellen over Kinshasa en Congo. Maandag was het de eerste schooldag in de Vlaamse School. Wekker om 5u45. Om 6u30 waren we weg om Mateo, Ramon en Lishan naar school te brengen. Mundo begint pas donderdag. Ze zijn probleemloos op school geraakt. De sfeer was gezellig, het is ook een kleine school. Ze hebben alle dagen school van 7u15 tot 12u30 en doen 2 pauzes om te eten en te drinken en wat te spelen. Vandaag, woensdag 4 september, de kinderen voelen zich echt goed op school. Na 4 keer te hebben uitgesteld, zijn de internetmannen geweest en kunnen we dus eindelijk iets delen met jullie. Hier al een paar foto’s van ons huis. Morgen probeer ik de kindjes op school te trekken en een paar sfeerbeelden van Kinshasa maar eigenlijk moet je het horen, voelen, ruiken en zien… Voilà on y est ! au Congo, à Kinshasa ! C’était un long voyage mais très confortable et agréable. Mais nous étions tout de même très contents d’arriver enfin dans notre nouveau pays, notr maar eigenlijk moet je het horen, voelen, ruiken en zien…e nouvelle maison. Notre route entre l’aéroport et la maison était un vrai cauchemar. A cause de travaux à un pont (exécutés par les Chinois, c’est la faute des Chinois ), nous avons mis plus de 3 heures pour arriver à la maison. Tom avait déjà fait 4 heures pour venir de la maison à l’aéroport. Le trajet était un vrai spectacle en soi..une file interminable, un chaos immense mais pas d’agressivité, un chaos de voitures, motos, taxis minibus, piétons, des gens sur les bus, accrochés aux camions et minibus, en attendant ils dansent sur les toits des minibus ou dans les bus s’il y a de la place. Les piétons rigolent car nous on a une voiture mais on avance pas et ils nous disent « Mundele (homme ou femme blanc), tu vas dormir dans ta voiture », et ils rigolent.. ; Nous arrivons dans notre rue et sommes accueillis de façon sympathiques par les gardiens de la rue “bienvenus dans le quartier”. La maison est tres grande et tres agréble. Les travaux de rénovation sont complètement terminés à l’intérieur de la maison mais pas encore à l’extérieur,la piscine avance chaque jour un peu, dommage car il fait chaud… Le jardin est près, très joli avec beaucoup de plantes, on a un bananier et un avocatier dans le jardin. Nous avons déjà récolter nos premières bananes plantains. Mais d’autre part cela vaut la peine de voir comment ils travaillent ici, c’est très spécial, très artisanal. Ils ne disposent pas de bon matériel. Pour comme,cer leur journée, ils inspectent d’abord les travaux (on ne sait jamais qu’il y aurait eu un miracle la nuit). Ensuite ils discutent et se mettent à l’ombre sous notre arbre. Mais ils ont peut-être raison. Depuis que je suis ici et que j’essaie de tout faire à mon rythme européen (je n’ai pas encore d’aide-ménagère) je suis directement cassée. Dimanche j’ai fait une sieste le matin et l’après-midi. Nous avons des gardiens : Jean et Edgar. Jean est le grand copain des enfants. Ils joue au foot avec eux et tente toujours de les épater. Nous avons aussi un chauffeur, Charly. Nous avons de la chance avec lui, il est très prudent, sympa et nous raconte beaucoup de choses sur Kinshasa et le Congo. Il aide à trouver les bonnes combines pour les achats. Lundi c’était le premier jour d’école à l’école flamande. Réveil à 5h45 eet à 6h30 on démarre. Mundo commence jeudi. On est arrivé sans soucis de trafic à l’école. L’ambiance était sympa, c’est une petite école. Ils ont école de 7h15 à 12h30 et font deux pauses pour manger un bout et jouer. Aujourd’hui, mercredi 4 sept, les enfants se sentent bien à l’école. Après avoir reporté 4 fois les techniciens d’internet sont enfin venus et voilà on peut enfin vous donner des nouvelles. Voici quelques photos de la maison. Demain j’essaierai de prendre des photos des enfants à l’école et de Kinshasa, mais en fait il faut voir, sentir, entendre l’ambiance très spéciale qui règne dans cette ville très spéciale mais fascinante…

3 opmerkingen:

  1. Oh Rafi, fijn om te horen dat jullie goed aangekomen zijn! Heb gisteren nog met vic over jou gepraat! Volgende week spreken we af; je komt toch ook? :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Leuk, jullie zitten daar blijkbaar goed, mooi huis en tuin.
    Ook leuk te horen dat jullie veilig en wel toegekomen zijn.
    Wij wachten met ongeduld op het vervolg. :)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Dag Ramon, Matteo, Mundo, Lishan en mama en papa,
    Wat een fantastisch avontuur gaan jullie daar tegemoet!
    Het ziet er allessinds supertof uit!
    Echte aapjes in de bananenboom :)
    Ik volg jullie verhalen op de voet!

    Groetjes
    Juf (Teen) Sarah :)

    BeantwoordenVerwijderen