donderdag 26 juni 2014

Ons jaartje Congo loopt naar zijn einde, wat ons een dubbel gevoel geeft. Aan een kant spijtig dat het bijna afgelopen is want we hadden onze draai hier echt bijna volledig gevonden. Aan de andere kant zijn we toch blij om terug naar België terug te kunnen gaan en alle mensen die we een jaar lang hebben moeten missen terug te kunnen zien, en ook onze Zorroke ! Op 15 juli zetten we weer voet op Belgische grond ! Zo kunnen we nog de Belgische voetbal-wereldtitel meevieren, hihihi.
We hebben op het laatste moment nog even getwijfeld om ons verblijf te verlengen, gezien Tom een interessante functie aangeboden kreeg maar rekening houdend met alle elementen hebben we beslist om dit mooi avontuur na 1 jaar toch af te ronden. Het heeft ons wel gesmaakt en wie weet in de toekomst proberen we het opnieuw met een andere bestemming…
Ondertussen hebben we ons dagelijks leventje hier verder gezet. Voor Lishan, Mateo en Ramon zijn de eindtoetsen al geschiedenis (schitterende punten !) en genieten ze nog volop van het mooie weer en hun vrienden. Ook Mundo heeft deze lastige periode achter de rug. Alle 4 hebben hun schooljaar hier in Kin met glans afgewerkt ! Tom is zijn opdracht aan het afronden bij Memisa. Begin juni heeft hij samen met Mundo en 2 para’s (!) de Mont Mangengenge beklommen en overwonnen. Wel hingen ze 2 dagen in de touwen daarna, mijn 2 macho’s. Hij is ook begonnen met een schildercursus, een echte Picasso ook in huis dus. En ik tenslotte blijf nog steeds mijn bezoeken aan het weeshuis brengen en het andere weeshuis verder ondersteunen.
Ik was bijna vergeten te vertellen dat we een mini Tom Dedeurwaerder in Congo achterlaten, zie foto !
De 3 jongsten mogen de laatste week school kamperen op school, Mateo op een militaire kamp. Ik ga meekoken met andere mama’s voor de kampeerders op het schoolterrein. Mundo heeft geen les meer hebben de laatste week.
Sinds woensdag 4 juni hebben we ook opnieuw Belgisch bezoek. Pat(tifois) is inderdaad in Congo voor 20 dagen. 10 dagen trok hij voor een binnenlandse trip naar Kikwit. Zijn oorspronkelijk plan om daar een schoolproject te ondersteunen (samen met Pol Venneman) liep een beetje in het honderd omwille van omstandigheden maar Pat maakte van de nood een deugd en tunede zijn missie om in een retraitebij de broeders Tiberiaden waar hij hen de principes van permacultuur hielp verfijnen. Ook heb ik met Pat de kindjes van het weeshuis Don de Marie bezocht. Pat heeft het bezoek met zijn harmonica geanimeerd wat de kinderen heel leuk vonden, we hebben op het einde allemaal gedanst, heel fijn was het.
Ramon is hier ook jarig geweest, 10 jaar ! Hij heeft een feestje gegeven voor zijn vriendjes met een zwempartij, home cinema en kampvuur. Op zijn verjaardag zelf zijn we gaan vissen met de hele familie en Pat in de Symphonies Naturelles. Het vissen was een groot succes. Lishan had haar hengel nog maar 5 seconden in het water gegooid of daar hing al een kanjer van een vis aan haar haak ! Een natuurtalent dus ! Daarna kon de plaatselijke kok de gevangen vis op de barbecue klaarmaken met nog wat kip, het was echt super leuk en lekker ! En ook ik ben weer een jaartje wijzer geworden.
Op 21 juni was het eindfeest op school, het was vooral heel plezant en gelukkig niet te emotioneel… de dag erop hebben we een cosmopoliet afscheidsfeestje bij ons thuis gegeven, het was lekker druk, we zijn al met meer dan 50, maar het was een super leuke en gezellige feest met een overwinning van de Rode Duivels als kers op de taart !
We zouden ook nog graag de Congorivier oversteken en Brazzaville bezoeken, misschien lukt het nog begin juli.
Het wordt plots wat druk en de tijd lijkt nog meer te vliegen dan anders. Ik word er per momenten emotioneel van als ik denk dat we hier vertrekken, we hadden van ons huis hier toch een thuis gemaakt…



Verjaardagsfeestje Ramon - Fête d'anniversaire de Ramon

Fête d'annif de Ramon - Verjaardagsfeestje Ramon





De Deuries vissen ! Les Deuries pêchent !

Dansen met de kindjes van Don de Marie op de harmonica van Pat
Danse avec les enfants de Don de Marie sur la musique de l'harmonica de Pat

 Notre année au Congo touche à sa fin, ce qui nous donne des émotions parfois étranges. D’un côté nous sommes contents de pouvoir rentrer en Belgique et de revoir tous ceux qu’on a pas vu pendant un an, y compris notre petit Zorro ! D’autre part, nous trouvons dommage que notre aventure se termine car on s’était finalement bien habitué à notre vie en Afrique. Nous toucherons le sol belge le 15 juillet, juste à temps pour fêter la victoire mondiale des Diables Rouges ! ….
Au dernier moment nous avons encore hésité à prolonger notre expérience congolaise. Tom avait en effet reçu une proposition d’emploi très intéressante mais tenant compte de tous les éléments et surtout de notre engagement par rapport aux enfants, nous avons décidé de terminer cette aventure Qui sait, peut-être que dans l’avenir nous répéterons l’aventure avec une autre destination ….
Entretemps nous avons poursuivi notre vie quotidienne à Kin. Pour Lishan, Mateo et Ramon, les examens sont de l’histoire ancienne. Mundo aussi a clôturé cette pénible période d’examens. Tous les 4 ont terminé leur année scolaire au Congo en beauté ! Tom clôture également tout doucement sa mission chez Memisa. Début juin, Tom et Mundo ont grimpé le Mont Mangengenge avec deux paras de l’armée belge. Ils étaient bien sûr tout fiers d’en atteindre le sommet mais ils l’ont senti encore quelques jours dans leurs jambes … Tom suit aussi depuis quelques temps un cours de peinture à l’Académie des Beaux-Arts, j’ai maintenant un Picasso entre mes murs. Moi-même je continue mes activités de bénévolat dans les orphelinats.
J'avais presque oublié de raconter que nous laissons un mini Tom Dedeurwaerder au Congo, voir la photo.
Mateo, Ramon et Lishan vont faire du camping pendant la dernière semaine d’école. Ramon et Lishan sur les terrains de l’école belge et Mateo dans un camp militaire. Moi, je me suis engagée dans l’équipe de cuisine pour les campeurs de l’école. Mundo lui est déjà en vacances…
Depuis le 4 juin, nous avons à nouveau de la visite de Belgique. Pat est en effet au Congo pour 20 jours. Il est parti pour une dizaine de jours à l’intérieur du pays, à Kikwit pour soutenir un projet. Malheureusement pour des raisons pratiques il n’est pas parvenu à arriver sur place. Il a trouvé une alternative, à Kikwit même il a fait une retraite chez les frères Tibériens avec qui il a échangé ses connaissances sur la « permaculture ». A Kin, j’ai entre autres visité les enfants de l’orphelinat du Don de Marie avec Pat. Il a animé notre visite avec son harmonica, ce que les enfants ont adoré. A la fin on dansait tous, y compris les enfants en chaise roulante …..
Ramon a fêté ses 10 ans ! Il a fait la fête à la maison avec ses copains : piscine, feu de camp, home cinéma… Le jour de son anniversaire nous avons été pêcher dans les Symphonies Naturelles avec toute la famille, Pat y compris. C’était super chouette ! Lishan avait à peine mis son hameçon dans l’eau qu’elle avait attrapé un gros poisson ! Ensuite le cuisinier local a préparé les poissons et du poulet sur la braise. On s’est régalé !! Et oui, moi aussi j’ai vieilli au Congo !
Le 21 juin c’était la fête de fin d’année à l’école. C’était une belle fête avec de beaux spectacles des enfants et heureusement pas trop émotionnelle. Le lendemain c’était la fête chez nous, fête d’au revoir, public bien mélangé, bonne ambiance, on était à plus de 50 personnes. La victoire des Diables Rouges était la cerise sur le gâteau !
On aimerait encore traversé le fleuve Congo avant notre départ et visiter Brazzaville, peut-être en amoureux début juillet pour notre anniversaire de mariage.. Le temps passe tout à coup très vite, encore plus vite que d’habitude … Notre départ me rend très émotionnelle par moment…..

Petit Tom

Le sommet du Mont Mangengenge

Afscheidsfeest thuis - fête d'au revoir à la maison


donderdag 1 mei 2014

Opnieuw een schoolvakantie achter de rug, Pasen is ook alweer gepasseerd... En nu de laatste schoolrit voor de zomervakantie.
Tijdens de paasvakantie hadden we het geluk om opnieuw Belgische bezoekers te mogen ontvangen : Elke met haar stoere en lieve kapoenen, Miel en Staf. Het was echt een super fijne week. We deden opnieuw een aantal uitstapjes; de ondertussen traditionele: de Bonobos, le Lac de ma Vallée maar ook ontdekten we samen een aantal nieuwe plekjes zoals Les serpents du Congo (sssss) en de botanische tuin van Kisantu. Een heel grote tuin aangelegd door een Belg, le père Gillet, in het begin van de 20ste eeuw. De tuinen hebben veel afgezien tijdens de pillages van de jaren 90 en zijn sinds 2004 in heropbouw, o.a. in samenwerking met de botanische tuin van Belgie. In Kisantu bezochten Elke en ik het ziekenhuis. Deze keer kregen we een intensieve rondleiding in heel het ziekenhuis, het labo, de apotheek, alle afdelingen, we belanden zelfs in een bevallingskamer waar 2 moeders in volle arbeid zaten, heel emotioneeĺ. We ontmoetten ook jonge moeders met hun pasgeborenen zonder naam (het is blijkbaar zo dat baby's hier niet onmiddelijk een naam krijgen, ze vinden ook maar raar dat we al een naam hebben bedacht voor het kind zelfs bestaat). Overal werden we ongelooflijk goed ontvangen en iedereen gaf ons met fierheid uitleg over hun werk, super interessant ! We brachten ook een bezoek aan het weeshuis Don de Marie in Limete, een topmoment voor kleine Staf die naar zijn zin kon spelen en lopen in de ruime binnenkoer. Ook gingen we kijken naar het werk van de mensen van Telema, een soort dagcentrum voor psychiatrische patienten waar ze verschillende artisanale spullen maken en waarvan ze ook centjes van krijgen na verkoop. Opnieuw een organisatie die rust op de inzet van zusters, Belgische en een Spaanse, olé ! Bedankt Elke voor al die leuke momenten !

De tweede week van de vakantie besloten we lekker te genieten van thuis te zijn, van het zonnetje en van het zwembad. Want hoewel het hier het regenseizoen is is het nog alle dagen schitterend weer in Kinshasa weliswaar met een buitje tegen de avond.

Voor Pasen organiseerden we samen met de mama van Lishan haar vriendinnetje een paasbrunch met een paasspel voor de kinderen. Het ging door in een oude paardenmanège, l'Etrier de Binza, niet zo ver van bij ons thuis. Het is een zeer speciale plek waar we graag naartoe gaan. Als je even je ogen sluit en je verbeelding gebruikt dan kan je het leven van toen, in de koloniale en post-koloniale periode perfect inbeelden. Er is nog maar één paard en één pony over. Inge kweekt er groentjes en haar vriend kweekt er konijnen en geitjes. Heel bijzondere locatie.

Tom vertrok deze week terug naar Kikwit voor z'n werk. Blijkbaar heeft onze minister van ontwikkelingssamenwerking eindelijk zijn handtekening gezet onder een driejaar durend programma. Daardoor moeten er een aantal mensen aangeworven voor de financiele dienst ter plaatse.

Tom en ik zijn vorige week ook naar een trouwfeest geweest. De zoon van onze overburen trouwde. Het is een Indische familie die al jaren in Congo woont, het is al de derde generatie hier in Congo. De buren hadden al de heel de week gevierd thuis, het was er echt dikke ambiance. Eerst omdat de bruid en bruidegom aangekomen waren vanuit Canada waar ze wonen. En daarna volgens hun traditie was het elke dag opnieuw feest, de bruid deed elke dag een traditionele kleed aan en het werd iedere keer een mooi feest... De zaterdagavond werden we dus uitgenodigd om mee te vieren in de Grand Hotel in het centrum van de stad. Het was nogal chaotisch en toch weer zo anders dan een congoleze trouw. Eerst en vooral begonnen ze op tijd of bijna, er werd niet gedanst en er was ook amper muziek. Na het eten ging iedereen heel snel naar huis, er werd nog amper aandacht geschonken aan de bruidstaart.. Zoveel landen zoveel tradities en andere gewoontes...

En zondag opnieuw paasbrunch maar op school deze keer. Ik ben zo gek geweest om vrijwillig pannenkoeken te willen bakken, het is echt afzien met de warmte ... Maar het werd snel goedgemaakt bij het zien van de blije gezichtjes aan het buffet...

Nog een paar weken en dan zou de regenseizoen voorbij zijn en zou het stilletjes "kouder" moeten worden.. Zouden we onze truien al uithalen ??
Op 1st mei, was het niet zo duidelijk of het een feestdag wass of niet. Ze zeggen dat er vroerger zelfs een grote defilé was maar dat het afgeschaft werd wegens te kostelijk... In iedere geval Tom en de kinderen hebben genoten wel van een dagje verlof!
Hopelijk is Belgie ondertussen de lente terug en kunnen jullie ook genieten van de zon, dat doen wij hier ook nog een paar maanden... Veel groetjes


Staf, Miel en Elke op bezoek
Staf, Miel et Elke en visite au Congo
 

Met Ekle & co in Le Lac de Ma Vallée
Avec Elke & co au Lac de Ma Vallée
Jardin Botanique Kisantu
Een dino-boom - un arbre dinosaure

A nouveau des vacances scolaires de passées, on a bien fêté Pâques et hop on est reparti pour le dernier tour de cette année scolaire.
Pendant les vacances de Pâques, nous avons eu la chance de recevoir à nouveau de la visite belge. Elke et ses super fils, Miel et Staf, nous ont rendu une petite visite. C'etait une semaine super chouette. On a fait des petites sorties; les traditionnelles : les Bonobos et le Lac de Ma Valle mais aussi des nouveautés pour nous comme Les Serpents du Congo et le Jardin botanique de Kisantu. Un grand jardin aménagé par un belge, le pere Gillet, au debut du 20ème siècle. Les jardins ont beaucoup souffert pendant les pillages des années 90. Le réaménagement du jardin a commencé en 2004 avec en autres le soutien du Jardin Bonatique de Belgique. A Kisantu, Elke et moi avons également visité l'hôpital général. Cette fois-ci nous avons eu droit a une visite intensive, on est passé par le labo, la pharmacie et tous les départements. On a même aterri dans une salle d'accouchement ou deux femmes étaient en plein labeur. Ensuite on a rendu visite aux jeunes mamans avec leurs nouveaux-nés sans nom (les bébés n'ont en effet ici pas tout de suite un prénom, d'ailleurs les Congolais trouvent tout aussi bizarre que nous leur donnions un nom même avant leur naissance). Tout le personnel nous a acceuilli très chaleureusement et prenait le temps de nous expliquer avec fierté leur travail, c'était vraiment super intéressant. Nous avons également rendu visite aux enfants de l'orphelinat Don de Marie à Limete, un super moment pour le petit Staf qui pouvait y jouer à son gré dans la grande cour. Nous avons également visité l'atelier de Telema, un centre de jour pour patients psychiatriques du centre de santé mental. Ils y fabriquent des articles d'artisanat local et se partagent les rentrées financières produites par la vente des produits finis. C'est à nouveau une de ces initiatives soutenues par une congrégation de soeurs, des Belges et une Espagnole, olé ! Un grand merci à Elke pour tous ces beaux moments !

Pour la deuxième semaine des vacances, on a décidé de rester à la maison, de se relaxer au soleil et à la piscine. Malgré que nous soyons toujours en pleine saison des pluies, le temps est toujours magnifique et très chaud avec de temps en temps un bon orage et de grosses pluies en soirée. Pour Pâques nous avons organisé avec la maman d'un amie de Lishan un brunch de Pâques avec un jeu pour les enfants. Cela s'est déroulé dans un ancien manège, c'est un endroit très spécial. Avec un peu d'imagination on peut tout de suite imaginer l'ambiance d'antan, pendant la période coloniale et post-coloniale. Maintenant il reste un cheval et un poney, Inge y cultive des légumes et son ami y a des lapins et des chèvres.

Tom s'est rendu une fois de plus à Kikwit. Apparemment notre ministre d'aide au développement a finalement signé un accord ce qui permet de recruter du personnel financier pour Kikwit.

Tom et moi sommes allés à un mariage samedi dernier, cette fois-ci pas un mariage congolais mais indien. Le fils de nos voisins se mariait et on l'a bien remarqué. Ils ont fait en effet la fête toute la semaine qui a précédé la fête de mariage. D'abord pour accueillir les mariés qui habitent au Canada. Ensuite ils ont fait la grosse fête tous les soirs selon leur tradition. En effet la mariée porte chaque soir une nouvelle robe et cela se fête intensivement. La fête de mariage en elle-même était tout de même assez différente des mariages congolais. Tout d'abord ils commencent à temps... Il n'y a pas de musique, sinon une musique de fond. On ne danse pas pendant la fête. Le tout était assez chaotique. Après le repas les invités commençaient déjà à partir et on ne portait déjà presque plus attention au gâteau des mariés. Tellement de pays et tellement de traditions différentes ...

Dimanche passé on a pu à nouveau profiter d'un bon brunch de Pâques, mais cette fois-ci à l'école. J'avais été assez folle d'accepter de faire des crêpes pour le buffet, un vrai martyre avec cette chaleur ! Mais bon les beaux petits visages qui s'illuminent au buffet en voyant les crêpes donnent une grande satisfaction ...
Le 1er mai ce n'était pas très clair si c'était un jour férié ou pas. Il parait qu'à l'époque il y avait même un grand défilé mais qu'il a été supprimé car trop coûteux. En tous les cas, Tom et les enfants ont bien profité d'un jour de congé !
La saison des pluies touche à sa fin. Il parait que dans une quinzaine de jours le temps va vraiement changer, se rafraîchir et il fera sec. Devons-nous sortir nos pulls ??? Nous espérons que vous puissiez déjà profiter d'un beau soleil en Belgique ... nous allons continuer de profiter du climant tropical quelques mois encore ...;


Kisantu - Kinshasa
Kisantu - Kinshasa
Les serpents du Congo
Les Serpents et les fous du Congo

vrijdag 21 maart 2014


En vacances au Congo ….

Après pas mal de coups de fil, j’avais enfin réussi à réserver tous les logements nécessaires et la voiture, une 4X4. Ainsi nous sommes partis le samedi 1er mars avec toute notre bande et notre chauffeur Charly direction Bas-Congo avec comme destination finale Muanda et l’Océan Atlantique, tout près de l’Angola.

Le premier arrêt était prévu à la Sucrière de Kwilu-Ngongo, une plantation de cannes à sucre gigantesque et une fabrique à sucre (et aussi de rhum) qui est toujours en activité. Mais tout d’abord nous avons fait une pause à Kisantu chez les sœurs flamandes qui soutiennent l’hôpital de référence de Kisantu. Un bénévole de Lumos, le centre universitaire de Leuven pour le développement médical, qui était sur place pour donner des cours et qui collabore avec Memisa, nous a offert une visite très intéressante de l’hôpital. Nous avons également été très bien reçus par les sœurs avec un bon repas chaud et des moments d’échange très chaleureux et conviviaux. C’est incroyable le nombre d’institutions de soins de santé et autres qui dépendent encore de différentes congrégations de sœurs et autres institutions religieuses. Les sœurs ne rajeunissent évidemment pas avec le temps ce qui nous inquiète sur l’avenir des différents projets et organisations.

Les ventres bien remplis, nous sommes repartis direction la Sucrière. Malgré mes appels téléphoniques, mes mails et mes rappels, ils n’avaient pas l’air d’être au courant de notre arrivée … Ca aussi c’est le Congo ! Mais après quelques heures la clé de la villa a été trouvée et nous avions un nid bien confortable pour notre première nuit. La visite de la Sucrière vaut vraiment le détour. Des hectares de plantations de cannes à sucre, une fabrique qui n’a pas vraiment évolué avec le temps (le Baron Lippens en est toujours le président !), des villages entiers habités par les ouvriers et employés de la Sucrière. La villa où nous avons logé est d’ailleurs une de ces maisons des employés qui n’est plus habitée. Pour l’amusement des habitants et du nôtre, il avait même une piscine, de belles paillotes, un bar et petit restaurant, un court de tennis et même un vieux bowling avec des noix de coco.

Prochaine étape : Matadi. La route pour y accéder était assez dangereuse, beaucoup de camions, et de nombreuses voitures et camions en panne au beau milieu de la route, pas mal de virages car c’est un paysage plutôt montagneux.. A notre arrivée à l’hôtel à Matadi, à nouveau la même histoire, ils n’étaient pas au courant … Mais après de longues négociations, après avoir discuté avec le patron du patron, on a même eu une chambre (des 3) gratuite. Les chambres étaient catastrophiques, complètement usées et pas du tout rénovées. Mais la vue splendide depuis la terrasse et la piscine formaient une bonne compensation. Matadi est une ville construite sur des monts, très différente donc de Kinshasa. Cette une ville aussi vivante que Kin mais avec tout de même un peu moins de voitures et surtout des voitures dans un meilleur état que celles de la capitale. Depuis le Belvédère la vue sur la ville, le port de Matadi, le pont Maréchal, le Pic Cambier et la première route de caravanes pour Kinshasa était superbe…

En route vers notre prochaine étape : la biosphère de Luki (une forêt gigantesque protégée par WWF). En chemin nous avons visité le barrage d’Inga, le 2ème du monde, vraiment à ne pas manquer ! Nous avons eu droit à une visite privée de Inga 1 et Inga 2 avec des explications très claires fournies par un monsieur bien sympathique … après avoir glissé quelques billets dans la poche d’un autre monsieur sympathique du service de l’immigration … ça aussi c’est le Congo…

La biosphère de Luki : ils étaient au courant de notre visite mais les plans avaient été légèrement modifiés suite à une visite officielle. Du coup, ils nous ont logés dans une vieille villa coloniale qui n’avait pas été rénovée. Pas d’électricité, il fallait se laver avec l’eau du puits purifiée au dethol … mais bon après tout, ça allait de paire avec le décor. On a presque prié qu’il ne nous arrive rien à aucun de nous car là on était vraiment bien loin du monde civilisé. Nous nous sommes longuement promenés dans la forêt accompagnés par un agronome spécialisé jusqu’à la source d’eau pure tout au fond de la forêt, c’était très intéressant mais tout aussi fatiguant ! On a bien transpiré, ça nous a fait du bien à Tom et moi ! Nous avons également visité les plantations de café et cacao, super chouette !

Après Luki, nous sommes partis direction Boma, l’ancienne capitale du Congo et aussi une ville portuaire comme Matadi. Boma nous a semblée plus conviviale que Matadi avec encore beaucoup de traces de leur passé colonial, nous avons vu beaucoup de vieilles maisons coloniales. Ces maisons sont mises gratuitement à la disposition des habitants de Boma mais qui malheureusement ne les entretiennent pas. Dommage dans quelques années il ne resta plus grand-chose de cette partie de leur histoire. Les Congolais vivent aujourd’hui, le passé c’est le passé et le futur on verra bien. Au programme à Boma : visite du Baobab de Stanley, où il aurait passé quelques nuits, on a fait du sightseeing et on a terminé sur une terrasse (on était le seuls clients) avec une vue splendide sur le fleuve Congo et sur la côte de l’Angola.

Dernière étape : la route vers Muanda. Il avait plu toute la nuit, la piste entre Boma et Muanda (avec péage !!) était toute boueuse. A un certain moment lors d’une montée les véhicules devant nous n’avançaient plus, nous y sommes parvenus mais très difficilement et en glissant tout le temps sur les abords de la route, quelle aventure !!

Muanda est le seul endroit au Congo où il y a la mer et la plage, et c’est peu ou pas exploité. Ce qui n’est pas plus mal car de ce fait l’endroit est assez intacte et authentique. Il y a du pétrole exploité par plusieurs compagnies étrangères mais ça ne se remarque pas vraiment au développement de la ville et des routes. Nous avons logé chez les Sœurs de la Charité de Gand, oui oui de Gand ! Là aussi problemski avec la réservation mais bon après une bonne dose de blabla, nous avons reçu une chambre pour nous 6, une chambre « VIP », c’est vrai (d’après les sœurs) et à partir de la 2ème nuit nous avons eu droit à 2 chambres VIP. On a bien nagé à Muanda, pas vraiment dans la mer qui était vraiment très puissante mais dans une rivière qui se jetait à cet endroit dans la mer. Les enfants ont bien entendu joué avec les vagues et ils ont trouvé cela vraiment super ! Ce qui était aussi super c’était notre journée en bateau dans le Parc Marin des Mangroves, un parc marin gigantesque avec une nature vraiment superbe. On s’est reposé, on a nagé et mangé sur une île appelée l’île aux coquillages (vraiment couverte de coquilles d’huitres d’eau douce). Le repas était un plat de scampis (cossa cossa) pêchés dans le parc et préparés par la femme du chef du village, c’était vraiment délicieux !! On a vu également l’île aux Crabes (sans descendre du bateau !) et encore beaucoup de paysages fabuleux.

Normalement notre retour pour Kin était prévu pour le samedi mais on est toujours au Congo et donc “il y a un petit problème avec la réservation », on a donc pu seulement rentrer le lundi suivant. Deux jours de vacances en bonus … Et maintenant, retour à la réalité de Kinshasa, à bientôt !


Kisantu


Bowling in La Sucrière

La Sucrière
Plantations de cannes à sucre
Suikerrietplantages

Eerste locomotief van La Sucrière
Première locomotive de La Sucrière
Landschap onderweg naar Matadi
Paysage sur la route de Matadi

Meer foto's onder Nederlandse tekst .... La suite des photos en-dessous du texte en néerlandais ....


Een weekje vakantie in Congo…

Na vele telefoontjes, had ik uiteindelijk al onze logementen alsmede de auto, een 4 X 4, kunnen regelen. Op zaterdag 1 maart vertrokken we dus met heel ons bende en onze chauffeur Charly richting Bas-Congo met als eindbestemming de Atlantische Oceaan in Muanda, vlakbij Angola.

Onze eerste voorziene stopplaats was la Sucrière van Kwilu-Ngongo, een gigantische suikerrietplantage en een suikerfabriek (en ook van rum ) die nog steeds actief is. Maar eerst waren we gestopt in Kisantu bij de Vlaamse zusters die l’hôpital de référence de Kisantu ondersteunen. Een vrijwilliger van Lumos, het Leuvens Universitair Centrum voor Medische Ontwikkeling, die ter plaatse les gaf en waar Memisa mee samenwerkt, gaf ons een interessante rondleiding in het ziekenhuis. Het was zeer boeiend maar ook gezellig. We werden ook ongelooflijk goed ontvangen door de zusters met een lekkere warme maaltijd en een zeer gezellig babbeltje. Het is ongelooflijk hoeveel zorginstellingen in Congo nog rusten op de verschillende congregaties van zusters en andere religieuze instellingen. De zusters worden natuurlijk elk jaar wat ouder en dat doet een beetje vrezen voor de toekomst van die verschillende projecten en instellingen.

Buikje vol reden we richting la Sucrière. Ondanks de talrijke telefoontjes, mails en bevestigingen van onze komst wisten ze van niets …. Ca aussi c’est le Congo ! Maar na een paar uren hadden ze toch de sleutels van de villa gevonden en hadden we een ruime en comfortabele nest voor onze eerste nacht. De Sucrière is echt de moeite waard. Hectares suikerrietplantages, een fabriek die is blijven stilstaan in de tijd (baron Lippens is nog steeds de voorzitter !), hele dorpen van woningen van verschillende categorie volgens functie voor de medewerkers van de fabriek. Onze villa was een van die woningen die niet meer bewoond wordt. Voor het amusement van de bewoners en voor ons, een zwembad, tennis, mooie paillotes, een bar en restaurantje, zelfs een “bowlingbaan” met kokosnoten ter beschikking.

Volgende bestemming Matadi. De weg was redelijk gevaarlijk, veel vrachtwagens, veel auto’s en camions die gewoon stilstaan midden in de weg wegens platte band of panne, bergachtige landschappen, dus ook veel bochten … Aankomst in Matadi, opnieuw zelfde verhaal, het hotel wist opnieuw van niets …. Maar na veel onderhandelingen, en met de baas van de baas te hebben gesproken, kregen we zelfs een kamer (van de 3) voor niets. De kamers waren echt een ramp, volledig versleten en niets van onderhoud. Maar het prachtige zicht vanuit het terras en de zwembad maakten veel goed. Matadi is een stad gebouwd op bergen, heel verschillend dus van Kinshasa. Ook best druk maar toch minder auto’s en vooral minder wrakken van auto’s. Vanuit de Belvédère hadden we een mooi zicht op het stad, de haven, le Pont Maréchal, Pic Cambier, de vroegere caravanes baan naar Kinshasa …

Onderweg naar onze volgende bestemming, de Biosphère van Luki (een WWF beschermd gigantisch woud), hebben we de dam van Inga bezocht, de tweede grootste dam ter wereld, echt ongelooflijk de moeite waard. We kregen een privé bezoek van Inga 1 en Inga 2 met zeer duidelijk uitleg van een zeer sympathieke man. Na wat geld in de zak van een vriendelijke meneer van de migratie te hebben gestopt…aussi le Congo….

De biosphère van Luki. Daar wisten ze wel van ons bezoek maar de plannen waren licht gewijzigd door een officieel bezoek. We kregen dus kamers in een niet gerenoveerde koloniale villa. Geen elektriciteit, zich wassen met water uit waterput met emmer … maar bon alles bij alles, het paste nog bij het decor. Het was echt bidden dat er niets zou gebeuren met ons die dag want we waren echt heel ver van het bewoonde wereld. We hebben dus heel lang gewandeld met een agronoom in het woud tot aan een waterbron, het was zeer interessant en ook wel zwaar en er werd ook veel gezweet.. Goed voor mij en Tom. We konden ook de koffie en cacaoplantages bezoeken, heel tof !

Na Luki gingen we richting Boma, vroegere hoofdstad van Congo en ook havenstad. Boma was, vonden we toch, gezelliger dan Matadi, veel sporen van het koloniale verleden, veel oude koloniale huizen die nu gratis worden gegeven aan de inwoners van Boma maar die dus ook niet onderhouden worden, spijtig want binnen enkele jaren zal er niet veel meer overblijven van dit stuk geschiedenis. Congolezen leven echt in het nu, het verleden is het verleden en de toekomst zien we wel. In Boma bezochten o.a. we de Baobab waar Stanley zou overnacht hebben, na wat sightseeing gingen we een pintje pakken op een terras (we waren de enige klanten) met een prachtig zicht op de Congor River en Angola.

Laatste stap : de weg richting Muanda. Het had de hele nacht geregend, de piste tussen Boma en Muanda (waar ook péage is!) was een modderboel. Op een bepaalde moment, was er een helling en de auto’s en vrachtwagens voor ons geraakten niet meer naar boven. We zijn er wel geraakt met veel moeite en toch een beetje schrik want onze auto gleed de hele tijd weg naar de kant van de weg, wat een avontuur !

Muanda : het enigste stuk zee en strand die ze hier hebben en er gebeurt niets of weinig mee. Wat eigenlijk nog goed is want ongerept en zeer authentiek. Er is ook olie, dus verschillende buitenlandse bedrijven zijn actief in die zone maar het is niet echt te zien aan de staat van de stad, bijna overal modderwegen en weinig asfalt. We logeerden bij Les Soeurs de la Charité de Gand, ja ja Gand. Daar ook problemski met de reservatie maar bon na wat blabla, alle 6 in één kamer gepropt, wel een’ VIP kamer’ (volgens de normen van de zusters) en de dag erop zouden ze een oplossing vinden ( dan kregen we een 2de VIP room). We hebben natuurlijk gezwommen in Muanda, niet echt in de zee, veel te krachtig maar wel in de rivier die zich daar in de zee gooide en met de golven gespeeld, dat vonden de deuries de max ! Wat ook super was, was ons dagtocht met de boot in le Parc Marin des Mangroves, een gigantische waterpark met prachtige natuur. We hebben in de middag verse geviste grote garnalen (cossa cossa) gegeten klaargemaakt door de vrouw van le chef du village van het schelpeneiland waar we konden rusten en zwemmen. Het krabbeneiland ook bezocht (vanuit de boot!) en heel veel mooie natuur gezien, echt prachtig.

De zaterdag gingen we (normaal) naar huis maar we zijn nog steeds in Congo en dus “il y a un petit problème avec la réservation”, we konden dus pas de maandag terugkeren. Twee dagjes vakantie extra dan maar …. En nu back to reality en Kinshasa, tot gauw !


Matadi




INGA
  
Luki

Luki
Luki^- water halen aan de bron / chercher l'eau à la source

Boma - maison coloniale / koloniale huis

Muanda

Muanda
Parc Marin des Mangroves
L'île au coquillage - cossa cossa au menu / op menu
Parc Marin des Mangroves


vrijdag 28 februari 2014

Eind februari … nog één keer slapen en het is vakantie, echt vakantie want we gaan op vakantie !!! We gaan naar Muanda, aan zee, met verschillende stops onderweg om Bas-Congo te ontdekken en keren dan terug met het vliegtuig(je), hopelijk goed uitgerust na een paar dagen zee en natuur. We vertellen jullie onze avonturen in een volgende editie…

Fin février… encore faire une fois dodo et c’est les vacances, des vraies car on part en vacances !!! Nous allons à la mer, à Muanda, avec différents arrêts en cours de route pour découvrir le Bas-Congo et on rentre en avion afin d’être bien reposés après quelques jours dans la nature et à la mer, enfin on l’espère … Nous vous raconterons nos aventures dans une prochaine édition…

Ondertussen gaat het dagelijkse leven hier verder zijn eigen gangetje. De laatste weken waren druk. Tom had heel veel werk, de weekends waren quasi onbestaand. Een Memisa delegatie uit België en uit de verschillende regio’s in Congo waren op bezoek om deel te nemen aan verschillende ateliers. Ook thuis hebben we collega’s van Tom mogen ontvangen voor verschillende etentjes, het was gezellig, interessant en leuk om kennis te maken met de Memisa medewerkers.

Collega's van Memisa thuis - Brunch
Des collègues de Memisa à la maison pour un brunch


Memisa Ateliers

Brigitte, Hypolite & the deuries juniors
 Entretemps la vie quotidienne continue. Les dernières semaines étaient plutôt chargées. Tom avait beaucoup de boulot, les week-ends étaient quasi inexistants. Une délégation de Memisa Belgique et des différentes régions du Congo étaient à Kinshasa pour participer à différents ateliers. Nous avons également reçu les collègues de Tom à la maison pour se réunir autour d’un repas, c’était très convivial, intéressant et chouette de faire connaissance avec les collaborateurs de Memisa.

De kinderen doen rustig verder op school en in hun vrije tijd genieten ze volop van hun nieuwe vriendjes, logeren hier en logeren daar, een logé op bezoek, hier en daar gaan spelen… Ook kwamen ze eventjes in de kijker in Vlaanderen door hun televisieoptreden in Karrewiet (Ketnet) nav dikketruiendag waar zij een “zwempakkendag van gemaakt hebben.

Les enfants continuent à leur propre rythme à l’école et pendant leur temps libre ils profitent pleinement de leurs nouveaux amis, loger chez l’un ou chez l’autre, des amis logent chez nous, aller jouer les uns chez les autres… Ils ont d’ailleurs été sous les spot lights en Flandre puisqu’ils sont passés à la télévision sur Ketnet, pendant l’émission Karrewiet dans le cadre de la Journée des Gros Pull, ils en ont fait une journée « maillots de bain ».

Ikzelf werk verder met andere mama’s aan de uitbouw van het weeshuis Secam in Makala (een buitenwijk van Kinshasa) en ga nog steeds één keer per week gaan spelen met mijn vriendjes in het weeshuis Don de Marie in Limete (wijk waar Memisa haar bureau’s heeft). Ik probeer ook andere projecten te bezoeken, zo heb ik het oudste ziekenhuis van Kinshasa bezocht. Ik heb vooral een speciale afdeling bezocht “pavillon 11”. Het is een “pavillon” waar arme mensen zonder familie opgevangen worden. Een aantal zusters uit een Belgische congregatie zorgen voor die zieken. Ze beheren zelf het paviljoen, zorgen voor de patiënten, geven ze eten en betalen hun zorgen en medicatie. Ondertussen trachten ze via sociale diensten familieleden op te sporen zodat die mensen eens genezen niet opnieuw op straat moeten leven. Soms lukt het wel. Zo bezocht ik ook een centrum voor gehandicapten waar ze een artisanale winkeltje en een restaurantje uitbaten. En tenslotte ook nog een dagcentrum voor mentaal gehandicapten waar ze ook zeer mooie spullen maken en verkopen, echt boeiend en emotioneel zeker als ze enthousiaste worden bij iedere verkoop !
Ontbijt bij SECAM - Petit-déjeuner à SECAM

Orphelinat / Weeshuis SECAM - Makala

Moi-même je continue à essayer de soutenir le développement d’un orphelinat, Secam, situé à Makala (un quatier de Kinshasa) et je me rends toujours une fois par semaine à l’orphelinat Don de Marie à Limete (commune où sont situés les bureaux de Memisa) pour jouer avec mes petits amis. J’essaie aussi de visiter d’autres projets. J’ai ainsi visiter le plus vieux hôpital de Kinshasa, un département particulier, le « pavillon 11 ». C’est un pavillon qui recueille les malades pauvres et sans famille. Plusieurs sœurs d’une congrégation belge se chargent de ce pavillon, elles s’occupent des patients, les nourrissent et prennent en charge leurs frais médicaux. Par le biais de services sociaux, elles tentent de retrouver des membres de leur famille et de renouer les liens afin d’éviter qu’ils se retrouvent à la rue une fois « guéris », parfois avec succès. J’ai également rendu visite à un centre pour handicapés qui gère un petit magasin artisanal et un petit restaurant. Et enfin, un centre de jour pour handicapés mentaux où ils confectionnent des articles d’artisanat destinés à la vente directe, vraiment super intéressant et touchant de voir leur enthousiasme, certainement quand on achète quelque chose !

Don de Marie - nieuwe kleurboeken uit België !
Des nouveaux livres à colorier de Belgique !

Voor de weeshuizen kwam er hulp uit België, een enthousiaste vriend (Bedankt Stef !) die andere vrienden op een snelle tempo kon mobiliseren en een inzamelactie organiseren voor de weeshuizen, echt tof !! Ook de Belgische delegatie van Memisa (bedankt Edwin, Isabelle en Greta) droeg een financieel steentje bij aan het welzijn van de kinderen. Nog eens dank aan iedereen die meedeed en aan Greta om de valies mee te sleuren tot in Kin !! Une aide spontanée est arrivée de Belgique pour les orphelinats . Un ami enthousiaste (merci Stef !) qui a su mobiliser en un rien de temps d’autres amis a organisé une récolte pour les orphelinats, vraiment super !! La délégation belge de Memisa (merci Edwin, Isabelle et Greta) a également soutenu financièrement le bien-être des enfants. Un grand merci encore à tout le monde et à Greta pour avoir traîné la valise avec les dons jusque Kin !!

Zaterdag waren we uitgenodigd op een bruiloft van een collega van Tom. Deze keer hadden we een beetje meer ervaring en zijn we pas om 22u30 toegekomen (we waren om 20u uitgenodigd). In de feestzaal waren toch al wat mensen aanwezig maar geen spoor van de bruid of bruidegom. We hebben dan nog bijna een uurtje gewacht met een drankje en heeeeeeeeeeeel luide muziek. Dan kwamen de bruid en bruidegom eindelijk toe, met een dansje en confetti in een zaal met uitbundige en enthousiaste mensen die dansten, fluiten en riepen. Wat ook speciaal was is het afgeven van de cadeaus. Per groep en met muzikale begeleiding kwamen de mensen terug binnen in een dansende en zingende rij met een cadeau (soms op hun hoofd) om ze persoonlijk af te geven aan de trouwers. Tom deed hetzelfde met het cadeau van Memisa, de Congolezen waren zeer enthousiaste om deze dansende mundele (blanke) in volle actie te zien.

Vive les Mariés !!!

Les cadeaux - De cadeau's

Mathieu, Tom & Memisa's cadeau



Samedi nous étions invités à un mariage d’un collègue de Tom. Cette fois-ci on avait déjà plus d’expérience et on a débarqué dans la salle vers 22h30 (on était invité à 20h). Il y avait quand déjà du monde dans la salle de fête mais toujours pas de mariés. Nous avons alors attendu encore environ une heure avec une bière et de la musique trèèèèèèèèèèèès forte. Les mariés sont alors enfin arrivés, en dansant et sous une douche de confettis et accueuillis par des invités très très enthousiastes qui dansaient, criaient et sifflaient. Ce qui était aussi spécial était la remise des cadeaux. Par groupe les invités entraient à nouveau dans la salle en faisant la queue, les uns derrières les autres, portant leur cadeaux même parfois sur la tête, en chantant et dansant pour les remettre enfin personnellement aux mariés. Tom a fait la même chose avec le cadeau de Memisa. Les Congolais étaient très enthousiastes de voir ce mundele (blanc) en pleine action.

Voilà, zo weten jullie wat meer over wat we hier doen en beleven … tot de volgende keer na onze vakantie. Goede krokusvakantie aan iedereen (die er heeft).
Voilà, comme cela vous en savez à nouveau un peu plus de ce que nous faisons et vivons ici… à la prochaine, après les vacances. Bonnes vacances à tout le monde (pour ceux qui en ont …).











maandag 20 januari 2014


2014… we hebben de eindejaarsfeesten overleefd. Ze waren hier ook veel lichter en kalmer dan in België. Op Kerstavond waren we uitgenodigd bij de buren. Daar werden we zeer goed ontvangen. Ze hadden zelfs een verjaardagstaart voor Mateo voorzien.

2014… nous avons survécu les fêtes de fin d’année. Elles étaient ici aussi plus légères et plus calmes qu’elles ne le sont en Belgique. Pour le réveillon de Noël, nous étions donc invités chez les voisins. Nous avons été très bien reçus, ils avaient même prévu un gâteau d’anniversaire pour Mateo !

Kerstavond bij de buren - Verjaardagstaart voor Mateo
Réveillon de Noël chez les voisins - gâteau d'anniversaire pour Mateo
Virginie en Sébastien waren op bezoek de tweede week van de vakantie, het was echt super tof. De eerste dag was er al de nodige animatie voorzien: een mislukte staatsgreep. Op maandag 30 december wou ik nog snel een paar aankopen doen voor oudejaarsavond. Ik vertrok met onze chauffeur maar op straat hield een van de bewakers me tegen en vertelde me dat er militairen aanwezig waren in de stad. Ik dacht “ja, er zijn altijd wel militairen in Kinshasa” en besliste toen om toch richting stad te vertrekken. Toen we aankwamen op de grote baan was het al zichtbaar dat er een probleempje was. Alle auto’s en minibussen die richting centrum aan het rijden waren deden onmiddellijk rechtsomkeer. Op dat moment belde Tom dat ik ook direct naar huis moest en de paspoorten moest klaarleggen voor een eventuele evacuatie. Tom zat vast op zijn werk, het was blijkbaar niet meer veilig om naar huis te komen. En dan was het wachten op nieuws, en wachten, en wachten…. We hoorden van alles zoals b.v. dat de militairen niet blij waren met hun kerstcadeau (te weinig kippen), maar uiteindelijk kwam toch het nieuws dat een poging was geweest tot staatsgreep. Bleek achteraf dat de pipo van de staatsgreep één van ons buren was ! De dinsdag was alles weer normaal, geen spoor meer van wat er gebeurd was, geen geluid meer over de slachtoffers (een 70-tal doden). Sindsdien is het kalm in Kinshasa, er doen wel veel geruchten de ronde aan verbeelding zeker geen tekort bij de Kinois. Op 31 december hebben we dan samen met de helft van de familie Deroose op z’n gemak eindejaar gevierd. Om middernacht hebben we een grote sprong in het zwembad gedaan ! Heerlijk !

Sébastien in Congo !!!

      Oudjaaravond - Réveillon de Nouvel An




Nog een paar secondes 2013 en dan..... 2014 !!!
Encore quelques secondes 2013 et puis ..... 2014 !!!!






















Virginie et Sébastien étaient en visite la deuxième semaine des vacances, c’était vraiment super chouette. Le premier jour de leur visite, il y avait déjà de l’animation : un coup d’état manqué. Le lundi 30 décembre, je voulais encore faire quelques achats pour le réveillon de Nouvel An. Je suis donc partie avec mon chauffeur, mais déjà dans notre rue un des gardiens me retenait en me disant qu’il valait mieux ne pas aller en ville car il y avait des miliaires. A ce moment-là, j’ai pensé « il y a toujours des militaires à Kinshasa » et j’ai voulu poursuivre ma route. En arrivant sur la grande route qui mène au centre ville, il était tout de suite évident qu’il se passait quand même quelque chose de sérieux. Toutes les voitures et minibus qui se dirigeaient vers le centre ville faisaient tout de suite demi-tour. A ce moment-là, je reçois un appel de Tom qui me demande de rentrer tout de suite à la maison et de préparer les passeports pour une éventuelle évacuation. Tom était bloqué au boulot, cela était apparemment trop risqué de rentrer à la maison. Et puis il fallait attendre, attendre des nouvelles… On a entendu un peu de tout comme par exemple que les militaire étaient mécontents de leur cadeau de Noël (trop peu de poulets), mais en fin de journée nous apprenions que cela avait été une tentative de coup d’état manquée. On appris par la suite que le type qui a organisé cela est un de nos voisins ! Le mardi tout était à nouveau normal, plus de traces de ce qui s’était passé et plus rien non plus sur les victimes (70 morts). Depuis lors c’est calme à Kinshasa, il ya beaucoup de rumeurs mais les Kinois ne manquent vraiment pas d’imagination… Le 31 décembre nous avons fêté à l’aise le nouvel an avec la moitié de la famille Deroose, avec à minuit un grand saut dans la piscine ! Génial !


De volgende dagen verschillende uitstapjes op de goedgevulde agenda. Op dinsdag organiseerden we dagje ‘Kinshasa’. Eerst hebben we de school van de kindjes bezocht en wat sightseeing gedaan in het centrum van de stad. We zijn ook naar la rue du Commerce geweest, een super drukke commerciële straat, the place to be om te shoppen voor de Kinoises, met heel veel winkels en straatverkopers. Daar heeft Virginie heel mooie Congolese stoffen gekocht (weldra te bewonderen in Gent). Verder bezochten we opnieuw les Symphonies Naturelles, de Bonobo’s en le Lac de Ma Vallée , maar het was toch weer anders en opnieuw zeer fijn. Ook bezochten we de watervallen van Zongo, een wonder van de natuur. De weg ernaartoe was ook al de moeite waard. Eerst gewone baan, twee uren lang, naar Kisantu (waar we ook de kathedraal bezochten), en daarna een dik uur piste langs dorpjes met lemen huizen en zeer enthousiaste kindjes die gewoon zwaaien of geld vragen.


Rue du Commerce (Lambada)

Lac de Ma Vallée
Les jours suivants différentes excursions étaient au menu. Le mardi, nous avons fait une journée « Kinshasa ». D’abord nous avons visité l’école des enfants et fait du sightseeing dans le centre de la ville. Ensuite nous sommes allés à la rue du Commerce, une rue commerciale bien animée, the place to be pour le shopping des Kinoises. Virginie y a acheté des tissus congolais à admirer très bientôt à Gand). Nous avons également visité les Symphonies Naturelles, les Bonobos et le Lac de ma Vallée, mais même si ce n’était pas la première fois pour nous, c’était une visite différente et tout aussi agréable. Les chutes d’eau de Zongo étaient aussi au programme, une merveille de la nature. La route pour y arriver était un événement en soi. D’abord route bétonnée jusque Kisantu (où on a pu admirer la belle cathédrale) et ensuite une bonne heure de piste le long de village avec des maisons en torchis et des enfants très enthousiastes qui nous saluaient ou demandaient de l’argent.

Onderweg naar Zongo - La route vers Zongo
Huisjes langs de weg naar Zongo
Des maisonnettes sur la route de Zongo
De watervallen van Zongo
Les chutes de Zongo
Douchen aan de watervallen - Prendre une douche aux chutes

Na deze fijne en ontspannende tijden heeft nu iedereen zijn eigen activiteiten hervat. De kinderen naar school en Tom naar zijn werk…. Maar deze week hebben ze al opnieuw een paar Congolese verlofdagen (herdenkingsdagen voor Lumumba en Kabilla papa). Ikzelf ben ook teruggekeerd naar het weeshuis Don de Marie, van de zusters van Calcutta. Het enthousiasme van de kinderen toen we aankwamen is niet te beschrijven. Geen beleefd welkomstliedje braafjes vanuit hun schoolbanken deze keer, ze liepen, sleurden zich of rolden met hun rolstoel allemaal naar ons met alle soorten kreten, o.a. “Bonana” (gelukkig Nieuwjaar), in onze armen springen, aan onze benen hangen, tot in mijn nek klimmen, echt overweldigend !

Après ces superbes vacances, nous avons du tous reprendre nos activités. Les enfants sont rentrés à l’école et Tom au boulot… Mais ils ont déjà eu droit cette semaine à quelques jours fériés congolais (commémoration assassinat de Kabila et Lumumba). Moi-même je suis retournée à l’orphelinat Don de Marie, des sœrs de Calcutta. L’enthousiasme des enfants est indescriptible. Ils étaient vraiment déchainés, pas de chanson toute brave d’accueil assis sur leurs bancs d’école. Ils ont accourus vers nous, se sont rainés, ils ont sauté dans nos bras, se sont accrochés à nos jambes avec toutes sortes de cris, entre autres “Bonana”u (bonne année en Lingala, vraiment très émotionnant.

We wensen jullie allemaal een goede start van 2014 en hopelijk zien we een aantal van jullie ook hier

Nous vous souhaitons tous une super année 2014 en espérant vous voir nombreux ici !!