woensdag 25 december 2013


Saint-Nicolas est passé chez nous ! oui oui, il a trouvé le chemin vers le Congo et a apporté comme toujours ses bonbons et cadeaux dans la nuit. Notre gardien Jean devait dormir bien profondément puisque le Saint Homme a pu pénétré dans notre parcelle inaperçu. Jean nous a par contre dit qu’il a vu le père fouettard….

Mon travail de bénévolat me plait et me donne de l'énergie. Les moments passés avec les enfants de l'orphelinat Don de Marie, pour la plupart des enfants avec un handicap physique ou mental, sont des moments de bonheur. J'y vais une fois par semaine une matinée, je joue et bricole avec les enfants. Mundo est venu avec moi la dernière fois puisqu'il n'avait plus cours après les examens. Cela lui a beaucoup plu également et les enfants étaient super contents d'avoir un nouveau grand copain blanc pour jouer avec eux au foot !

Entretemps ce sont les vacances de Noël. Mundo a passé ses examens avec un grand succès (en français!). Mateo, Ramon et Lishan peuvent profiter de leurs vacances sans stress puisqu’ils n’auront leur bulletin qu’en janvier…

Tom est rentré de la lointaine ville de Bunia dans l’Est du pays (jusqu’il y a peu région en conflit). Il s’y est rendu pour faire connaissance avec l’équipe locale de Memisa et pour y suivre les finances de leur projet local. Il a du prendre 4 vols pour y arriver : : Kinshasa-Kisangani, Kisangani-Goma, Goma-Beni, Beni-Bunia. Bunia, en plein milieu de la zone rouge du Congo. Après son départ j’ai voulu par curiosité contrôler si la compagnie aérienne avec laquelle il volait était un peu sûre. J’ai eu tout de même un petit saut de cœur lorsque je l’ai vue apparaître sur la liste noire de l’Union Européenne. Mon cœur a fait un deuxième saut lorsque j’ai lu sur le site de l’ambassade de Belgique qu’il était fortement déconseillé de voyager dans la
province d’Ituri (dont Bunia fait partie). J’étais donc très heureuse de voir rentrer notre grand coquin à la maison… Tom racontait que Bunia était quand même assez différente de Kinshasa : le sentiment d’insécurité y est beaucoup plus fort. Il y a une présence militaire beaucoup plus importante, les Nations Unies y sont aussi plus présentes dans les rues (voir photo du tank). Il y a aussi beaucoup moins de voitures à Bunia mais beaucoup de motos. Pas de files monstres comme à Kin. Les rues sont encore des pistes de sable quoique des travaux s’annoncent vu l’arrivée prochaine du Président dans la ville… Bunia se situe également dans la région de la culture de la pomme de terre. Tom y a mangé tous les jours des frites, il a vite repris ses petits kilos perdus avec la chaleur…

Nous sommes à la veille de Noël : Mateo a son anniversaire aujourd’hui. Mateo est content car pour la première fois dans sa vie il fête son anniversaire dans un ambiance été, on va nager et jouer dehors…
Cette année pas de repas familial avec Opa et Oma pour le réveillon. Nous sommes invités par les voisins pour le réveillon de Noël. C’est une famille congolaise-française que nous ne connaissons pas encore vraiment bien mais on ne pouvait refuser cette invitation spontanée. Cela deviendra peut-être le réveillon le plus long…
Ce que j’apprécie aussi de passer les fêtes ici c’est qu’il n’y a pas tout l’aspect commercial forcé. A part la décoration de Noël dans les magasins et les chansons sur Jésus, il n’ y pas comme chez nous cette offre (exagérée) de produits luxueux et pas non cette folle course aux cadeaux… Les enfants ont bricolé des cadeaux pour tout e la famille avec du matériel de récupération, c’était super chouette les voir occupés aussi assidument.

Le temps passé vraiment trop vite, 2013 est à sa fin. Profitez bien de chaque jour, amusez-vous bien ! Bonnes fêtes de fin d’année et on se revoit en 2014 ! en attendant vous êtes tous les bienvenus ici…


De Sint is geweest ! Ja ja ja, hij heeft de weg naar het verre Congo gevonden en zoals altijd zijn snoepjes en cadeautjes gebracht in de nacht. Onze bewaker Jean was alvast diep aan het slapen dat de heilige man zomaar hier kon binnendringen. Jean meldde wel dat hij vele zwarte pieten had gezien hi hi hi…

Mijn vrijwilligerswerk is tof en geeft me energie. De momenten die ik doorbreng met de kindjes van het weehuis Don de Marie zijn puur geluk. Het zijn voor de meeste kinderen met een fysisch of mentaal handicap. Mundo is de laatste keer me komen helpen gezien hij geen lessen meer had na de examens. Hij vond het ook tof en de kindjes vonden het ook super om een nieuwe grote blanke vriend erbij te hebben om samen voetbal te spelen !

Ondertussen is het Kerstvakantie. Mundo heeft zijn examens (in het Frans!) met glans afgelegd. Mateo, Ramon en Lishan mogen zonder stress aan de vakantie beginnen, ze zullen pas hun rapport in januari in ontvangst nemen…

Tom is terug thuis van het verre Bunia in het Oosten van het land (tot voor kort oorlogsgebied). Hij was naar daar gegaan om kennis te maken met het lokale team en om de financiën van de lokale werking op te volgen. Hij had 4 vluchten nodig om er te geraken : Kinshasa-Kisangani, Kisangani-Goma, Goma-Beni, Beni-Bunia. Bunia, midden de rode zone van Congo. Toen hij weg was heb ik uit nieuwsgierigheid willen checken hoe veilig zijn vliegmaatschappij wel was… Ik moest wel even slikken toen ik die terugvond op de zwarte lijst van de Europese Unie. Ik moest een tweede keer slikken toen ik op de website van de Belgische ambassade las dat het sterk afgeraden is om naar de provincie van Ituri (waar Bunia deel van maakt) te gaan. Ik was dus heel blij toen ik onze grote kapoen zag terugkomen in ons huisje in Kin! Tom vertelde dat het daar toch wel anders is dan hier in Kinshasa : het onveiligheidsgevoel voel je daar sterker aan. Er is veel meer militaire aanwezigheid, de UN is ook heel sterk aanwezig in het straatbeeld (zie tank op foto). In Bunia zijn er ook veel minder auto’s, meer moto’s. Geen ellenlange files zoals in Kinshasa. De straten zijn vooral nog zandpistes maar er wordt hevig aan gewerkt want de president komt binnenkort… Bunia is ook de streek waar je gemakkelijk aardappelen vindt. Tom heeft in Bunia dan ook alle dagen frieten gegeten, daarvoor moest hij zo ver gaan…Al zijn uitgezwete kilootjes komen er weer bij

Vandaag is het 24 december : onze Mateo is jarig en vanavond is het Kerstavond. Mateo is blij dat het voor de eerste keer in zijn leven zomer is op zijn verjaardag, straks buiten zwemmen en naar een speelpark in het centrum, gezellig samen genieten.
Dit jaar geen gezellig etentje met oma en opa op kerstavond. We zijn uitgenodigd bij de buren om Kerstavond te vieren. Het is een Congolese-Franse familie die we eigenlijk nog niet goed kennen maar hun spontane uitnodiging konden we niet weigeren. Misschien wordt het de langste Kerstavond ooit …
Ook wel fijn is deze feesten te ervaren zonder het commercieel gedoe hierrond. Behalve wat kerstdecoratie in de winkels en liedjes over Jesus geen (over)aanbod aan luxe producten, geen gekke jachten naar kerstcadeaus … zalig … De kinderen hebben hier vorige weekend hevig geknutseld met recuperatie materiaal om kerstcadeaus voor de heel de familie te maken… het was echt genieten om ze bezig te zien.

Wat vliegt de tijd toch snel, 2013 zit er bijna op. Geniet van iedere dag, maak veel plezier, prettige feesten en tot in 2014 !! En iedereen is hier welkom !



Mundo en de kindjes van het weeshuis
Mundo et les enfants de l'orphelinat
    
Weeshuis Don de Marie - mijn klasje
Orphelinat Don de Marie - ma petite classe



Veiligheid in Bunia
La sécurité à Bunia


De straten van Bunia
Les rues de Bunia


Team Memisa Bunia

L'anniversaire de Mateo
Mateo is jarig


Geen opmerkingen:

Een reactie posten