Fin février… encore faire une fois dodo et c’est les vacances, des vraies car on part en vacances !!! Nous allons à la mer, à Muanda, avec différents arrêts en cours de route pour découvrir le Bas-Congo et on rentre en avion afin d’être bien reposés après quelques jours dans la nature et à la mer, enfin on l’espère … Nous vous raconterons nos aventures dans une prochaine édition…
Ondertussen gaat het dagelijkse leven hier verder zijn eigen gangetje. De laatste weken waren druk. Tom had heel veel werk, de weekends waren quasi onbestaand. Een Memisa delegatie uit België en uit de verschillende regio’s in Congo waren op bezoek om deel te nemen aan verschillende ateliers. Ook thuis hebben we collega’s van Tom mogen ontvangen voor verschillende etentjes, het was gezellig, interessant en leuk om kennis te maken met de Memisa medewerkers.
Collega's van Memisa thuis - Brunch Des collègues de Memisa à la maison pour un brunch |
Memisa Ateliers |
Brigitte, Hypolite & the deuries juniors |
De kinderen doen rustig verder op school en in hun vrije tijd genieten ze volop van hun nieuwe vriendjes, logeren hier en logeren daar, een logé op bezoek, hier en daar gaan spelen… Ook kwamen ze eventjes in de kijker in Vlaanderen door hun televisieoptreden in Karrewiet (Ketnet) nav dikketruiendag waar zij een “zwempakkendag van gemaakt hebben.
Les enfants continuent à leur propre rythme à l’école et pendant leur temps libre ils profitent pleinement de leurs nouveaux amis, loger chez l’un ou chez l’autre, des amis logent chez nous, aller jouer les uns chez les autres… Ils ont d’ailleurs été sous les spot lights en Flandre puisqu’ils sont passés à la télévision sur Ketnet, pendant l’émission Karrewiet dans le cadre de la Journée des Gros Pull, ils en ont fait une journée « maillots de bain ».
Ikzelf werk verder met andere mama’s aan de uitbouw van het weeshuis Secam in Makala (een buitenwijk van Kinshasa) en ga nog steeds één keer per week gaan spelen met mijn vriendjes in het weeshuis Don de Marie in Limete (wijk waar Memisa haar bureau’s heeft). Ik probeer ook andere projecten te bezoeken, zo heb ik het oudste ziekenhuis van Kinshasa bezocht. Ik heb vooral een speciale afdeling bezocht “pavillon 11”. Het is een “pavillon” waar arme mensen zonder familie opgevangen worden. Een aantal zusters uit een Belgische congregatie zorgen voor die zieken. Ze beheren zelf het paviljoen, zorgen voor de patiënten, geven ze eten en betalen hun zorgen en medicatie. Ondertussen trachten ze via sociale diensten familieleden op te sporen zodat die mensen eens genezen niet opnieuw op straat moeten leven. Soms lukt het wel. Zo bezocht ik ook een centrum voor gehandicapten waar ze een artisanale winkeltje en een restaurantje uitbaten. En tenslotte ook nog een dagcentrum voor mentaal gehandicapten waar ze ook zeer mooie spullen maken en verkopen, echt boeiend en emotioneel zeker als ze enthousiaste worden bij iedere verkoop !
Ontbijt bij SECAM - Petit-déjeuner à SECAM |
Orphelinat / Weeshuis SECAM - Makala |
Don de Marie - nieuwe kleurboeken uit België ! Des nouveaux livres à colorier de Belgique ! |
Zaterdag waren we uitgenodigd op een bruiloft van een collega van Tom. Deze keer hadden we een beetje meer ervaring en zijn we pas om 22u30 toegekomen (we waren om 20u uitgenodigd). In de feestzaal waren toch al wat mensen aanwezig maar geen spoor van de bruid of bruidegom. We hebben dan nog bijna een uurtje gewacht met een drankje en heeeeeeeeeeeel luide muziek. Dan kwamen de bruid en bruidegom eindelijk toe, met een dansje en confetti in een zaal met uitbundige en enthousiaste mensen die dansten, fluiten en riepen. Wat ook speciaal was is het afgeven van de cadeaus. Per groep en met muzikale begeleiding kwamen de mensen terug binnen in een dansende en zingende rij met een cadeau (soms op hun hoofd) om ze persoonlijk af te geven aan de trouwers. Tom deed hetzelfde met het cadeau van Memisa, de Congolezen waren zeer enthousiaste om deze dansende mundele (blanke) in volle actie te zien.
Vive les Mariés !!! |
Les cadeaux - De cadeau's |
Mathieu, Tom & Memisa's cadeau |
Samedi nous étions invités à un mariage d’un collègue de Tom. Cette fois-ci on avait déjà plus d’expérience et on a débarqué dans la salle vers 22h30 (on était invité à 20h). Il y avait quand déjà du monde dans la salle de fête mais toujours pas de mariés. Nous avons alors attendu encore environ une heure avec une bière et de la musique trèèèèèèèèèèèès forte. Les mariés sont alors enfin arrivés, en dansant et sous une douche de confettis et accueuillis par des invités très très enthousiastes qui dansaient, criaient et sifflaient. Ce qui était aussi spécial était la remise des cadeaux. Par groupe les invités entraient à nouveau dans la salle en faisant la queue, les uns derrières les autres, portant leur cadeaux même parfois sur la tête, en chantant et dansant pour les remettre enfin personnellement aux mariés. Tom a fait la même chose avec le cadeau de Memisa. Les Congolais étaient très enthousiastes de voir ce mundele (blanc) en pleine action.
Voilà, zo weten jullie wat meer over wat we hier doen en beleven … tot de volgende keer na onze vakantie. Goede krokusvakantie aan iedereen (die er heeft).
Voilà, comme cela vous en savez à nouveau un peu plus de ce que nous faisons et vivons ici… à la prochaine, après les vacances. Bonnes vacances à tout le monde (pour ceux qui en ont …).